نقدی بر مقاله چرا آتئیسم محتاج خداست؟

یک آتئیست نسبت به مسلمانان تنها به یک خدای کمتر اعتقاد دارد همانگونه که مسلمانان یا ادیان توحیدی ویکتا پرستی سایر خدایان را منکر می شوند و می گویند لا اله
به همان صورت و دلیل نیز یک آتئیست همه خدایان را منتفی می شود و دیگر الا الله یا الا الیهوه و ... را نمی گوید.
الله تنها یکی از خدایانی بود که توانست از فاز چند خدایی به فاز تک خدایی و اکبریت و بزرگ بودن راه پیدا کند علتش هم آن بود که خدای جنگ بود زیر به غیر از خدای جنگ بقیه خدایان ساخت ذهن بشر به دلیل عدم کاربرد فراموش و حذف شدند.

 

 

Sent to you by گریلا via Google Reader:

 

 

چرا آتئیسم محتاج خداست؟

via وب نوشت کردستان پرس by hewraz on 9/1/10

 کارین اردلان

امروزه تعریفی که از آتئیسم موجود است همان عدم اعتقاد به وجود خدا وهمان پرسش وجود یا عدم وجود خدا و پاسخ عدم وجود آن وبه تعبیری زد خدا بودن. 

 برای تعریف چنین اعتقادی باید رجوعی به مفاهیمی همچون فرم وکلیت و ابعاد سازنده آن یعنی استثنا و قاعده و اینکه اساسا کل های منسجم اساس برساخته شدنشان چیست و چرا همواره دارای تناقضی درونماندگارند. اگر بخواهیم آتئیسم را به عنوان اندیشه ای که به عدم وجود خدا اعتقاد دارد تعریف نماییم آنگاه باید ابعاد برسازنده این اندیشه را مورد بررسی قرار دهیم. از آنجایی که هیچ قاعده ای نمی تواند بر آشوب اعمال گردد. برای اعمال قواعد باید نظامی پیشین موجود باشد تا قاعده در این نظام بتواند جای گیرد.صحبت از کلیتی پیش ساخته قبل از بالفعل شدن قاعده است.....  

 کارین اردلان

امروزه تعریفی که از آتئیسم موجود است همان عدم اعتقاد به وجود خدا وهمان پرسش وجود یا عدم وجود خدا و پاسخ عدم وجود آن وبه تعبیری زد خدا بودن. 

 برای تعریف چنین اعتقادی باید رجوعی به مفاهیمی همچون فرم وکلیت و ابعاد سازنده آن یعنی استثنا و قاعده و اینکه اساسا کل های منسجم اساس برساخته شدنشان چیست و چرا همواره دارای تناقضی درونماندگارند. اگر بخواهیم آتئیسم را به عنوان اندیشه ای که به عدم وجود خدا اعتقاد دارد تعریف نماییم آنگاه باید ابعاد برسازنده این اندیشه را مورد بررسی قرار دهیم. از آنجایی که هیچ قاعده ای نمی تواند بر آشوب اعمال گردد. برای اعمال قواعد باید نظامی پیشین موجود باشد تا قاعده در این نظام بتواند جای گیرد.صحبت از کلیتی پیش ساخته قبل از بالفعل شدن قاعده است.برای برساخته شدن هر کلیتی یک مازاد یا استثنا لازم است تا این کلیت پیش ساخته بتواند به وجود آید و این استثنا از طریق تعلیقی درونی است که نمود یافته و کلیت به واسطه مازاد است که تعریف می شود و نه از طریق قواعد درونی.و بنابراین بدین شیوه می توان درون و بیرون را مشخص کرد که چه کسی بیرون از این نظام است و چه کسی درون آن و این با همان تعلیق و دامن زدن به استثنا و قرار دادن آن در بیرون در عین حالی که درونماندگار خواهد بود. اما هنگامی که از کلیتی به نام آتئیسم صحبت می شود اساسا پای موجودیتی به نام خدا نیز به میان خواهد آمد و آتئیسم همانطوری که با وجود خدا کنار نمی آید به همان شیوه نیز با عدم وجود آن نخواهد توانست کنار آید.جایگاه خدا یا وجود خدا در این کلیت همان استثنای برسازنده این کل است.برای فهمیدن این کل نباید به سراغ قواعد داخلی آن رفت بلکه توانایی در درک مازاد آن(خدا) ،درک کل و در نهایت درک قواعد آن را به دنبال خواهد داشت چرا که این کلیت با مفهوم خدا و حذف و پرتاب آن به خارج به عنوان مازاد وهمزمان درونی کردن آن است که شکل می گیرد.در واقع با حدف آن اتفاقا ادغام می شود. نباید فراموش کرد که آدمی با دشمنی که ساختارش را نمی فهمد یکی می شود و این همان یکی شدن ساختار آتئیسم با تفکریست که در تقابل با آن است. اما از بعد روانکاوانه اگر به فرد آتئیست نظری بیافکنیم خواهیم دید که در قالب رفتار روان نژندی وسواسی-اجباری است که آتئیسم را تجلی می بخشد.چرا که دفع امیال و رجوع دوباره آنها از ضمیر ناآگاه به ضمیر آگاه و ملبس به لباسی دیگر می تواند موجبات افکار و تحقیقات علمی و نظری شود. لوث مقدسات و فکر اجباریِ اهانت به آنها علی رغم منطبق نبودن بر اخلاق فرد یکی از شاخصه های اصلی روان نژندی وسواسی-اجباری است.در هر شرایط احترامی که منشاش از نوع مقدسات لوث شده بوده بر ساحت یا مقامی روا داشته شود فرصتی به دست خواهد داد تا فرد به شیوه ای وسوسه آمیزی به آنها توهین کرده و تقدسشان را در ذهنش پایمال نماید. این افکار علی رغم تلاش فرد برای رهایی از آنها روز به روز بر قدرتشان افزوده می شود.هرچند روان نژندی وسواسی در مواردی می تواند در هیچ نمودی برای بالفعل شدن تجلی نیابد اما باید دانست که فرد هر لحظه در معرض اعمال تکراری روان نژندی وسواسی و دور باطل آن قرار دارد. فرد در طباع وسواس-اجباری آنچه را فکر می کند به عنوان عمل می پندارد. البته این مورد نیز حائز اهمیت است که روان نژندی هر چند از سوی فروید یک بیماری بود اما در بسط نظریات فروید ،لاکان روان نژندی را تنها یکی از قالبهای رفتاری انسان می داند و وجه تمایزی میان انسانی غیر بیمار و روان نژند که مبین بیماری باشد نمی بیند و آن را بیماری تلقی نمی کند.  

 

 

Things you can do from here:

• Subscribe to وب نوشت کردستان پرس using Google Reader
• Get started using Google Reader to easily keep up with all your favorite sites